Het paard en de rotbaan-bedel

For blog in English scroll down.

Een tijd geleden, ik denk zo’n anderhalf jaar kreeg ik van een goede vriendin een bedel voor mijn armband. Ze stuurde mij een yin-yang bedeltje en schreef er een kaartje bij. Daar stond ongeveer het volgende op: ‘dit is je rotbaan-bedel’ op een dag, als je echt doet wat je graag wilt, zul je met een glimlach terugkijken op nu’ En dat is waar ik mee begin. Een voorzichtige glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik de bedel tussen mijn vingers ronddraai, beseffende dat ik me nu op een heel andere plaats bevind dan een poos geleden.

Het is 14 maart 2014. Ik ben met mijn ouder op Schiphol. We eten en drinken nog even iets voordat ik zo dadelijk in het vliegtuig stap. Op de radio hoor ik James Blunt: ‘Goodbye my lover, goodbye my friend’ zingt hij me toe. Goeie timing James. Normaal gesproken vind ik je nummers verschrikkelijk, maar vandaag kan ik het wel waarderen.

En dan is het moment daar. Ik kan gaan boarden. We staan in een hal en nemen afscheid van elkaar. Toch altijd een beetje raar en moeilijk. Ik ga niet ver van huis, maar ben toch wel echt weg.
In het vliegtuig klets ik met een vriendelijke Schotse meneer. Hij vertelt me dat je vanuit Schotland het Noorderlicht kunt zien. Mijn interesse is gewekt, lees: een nieuwe obsessie is geboren.

En nu ben ik hier alweer een maand. Ik begin langzaam een beetje in te burgeren, mijn plekje hier te vinden (nee, ik heb nog geen haggis gegeten en ook niet de ‘andere specialiteit’ deep fried mars bar..)

Nog maar even terug naar die rotbaan-bedel. Ik werk een jaar voor een bedrijf dat zich bezig houdt met het ontvangen en zenden van vrijwilligers op (inter)nationale projecten. Daarnaast zijn er enkele projecten waarmee ze ze richten op actief burgerschap en creatief activisme. In een van die projecten, is het de bedoeling om meer tolerantie te creëren tussen protestanten en katholieken. De conflicten zijn hier voornamelijk gecentreerd rondom voetbal, maar het onderwerp is veel breder. Het idee is dat we naar scholen en andere plaatsen gaan om workshops te doen rondom dit thema. Er wordt dan gebrainstormd en ervaringen worden uitgewisseld. Uiteindelijk maken we van deze uitkomsten een aantal Loesje (ja, die uit Nederland) posters. Die krijgen vervolgens weer een plekje in de stad, zodat zoveel mogelijk mensen dit kunnen zien en aan het denken gezet worden. Op deze manier proberen we de dialoog te openen en mensen dichter bij elkaar te brengen. World peace! ;)

Een ander project waarin ik betrokken ben, is een project om jongeren aan de rand van de maatschappij middels een serie trainingen en vrijwilligerswerk weer op de goeie rit te krijgen. Erg leuk, want ik mag meedenken over de inhoud van het project en er zit een flink stuk empowerment in, wat weer erg mooi aansluit bij de trainingen die ik voor mijn eigen bedrijf geef.
Tenslotte komt er over een maand een groep vrijwilligers naar Glasgow voor een project over duurzame ontwikkeling en ik mag deze drie weken coördineren en zorgen dat zij een goede vrijwilligersvakantie krijgen. Programma opzetten dus en alles eromheen regelen.

Het paard

Een andere bedel aan mijn armband heeft de vorm van een paard. Deze bedel kocht ik voor mijzelf, het was de eerste. Het paard staat symbool voor reizen, in beweging zijn, vrijheid en kracht.
Dat is waarom ik hier ben. Los uit al mijn vaste patronen die ik thuis had opgebouwd, een nieuwe weg inslaan en het avontuur tegemoet. Hoe vaak krijg je nou de kans om een jaar naar het buitenland te gaan, werkervaring op te doen, op kosten van de Europese Unie? Precies. Dat gebeurt maar een keer. Dus die kans moest ik grijpen, en dat heb ik gedaan. Waar zou het paard me naartoe brengen?

Schotland schijnt een prachtig land te zijn. Woeste natuur, romantische kastelen en vele ongebaande paden. Ik zelf woon in de grootste stad van Schotland, Glasgow. Niet het pittoreske Edinburgh, maar een wat rauwere industrie-stad, althans daar staat Glasgow om bekend. Waar het ook om bekend staat, is de vriendelijke bevolking. En niets is minder waar dan dat. De mensen zijn hier echt enorm aardig en behulpzaam. Altijd tijd voor een praatje, ook al is men druk, zware tassen die door onbekenden voor me de trappen op worden gedragen en mensen die met je meelopen om je de weg te wijzen. Dat is Glasgow. Wat ook Glasgow is, is een flinke dosis wind. T is niet zozeer heel koud hier, ‘t waait gewoon erg hard. Met de regen valt t allemaal wel mee tot nu toe. Ik had een storm paraplu gekocht, die ik vervolgens vrolijk thuis heb laten liggen (…), maar met mn happy rainydays jas kom ik de winter, eh lente wel door. En tegen de tijd dat het echt rotweer gaat worden, zit ik met mn kont in de zon op een Grieks eiland ofzo. Dat je het even weet :)

Tot slot enkele interessante wetenswaardigheden:

- Een echte schot herken je aan het ontbreken van een jas op dagen warmer dan 12 graden. 18 graden is voor hen een hittegolf.
- Overdag drinken? Geen probleem!
- Een saucijzenbroodje op straat een fatsoenlijk ontbijt? Wel in de buurt waar ik werk.
- Schotland’s nationale dier is een eenhoorn, niet zo heel gek met al die mythes en legendes hier
- Het lokale drankje ‘Irn Bru’ verkoopt beter dan Coca Cola. Het is een knaloranje chemisch goedje dat qua smaak het dichtst in de buurt van Fernandes komt.
- Ik heb al verschillende mensen betrapt op het benoemen van Europa als een continent waartoe zij niet behoren. Ze hebben hier bijvoorbeeld European visitor plugs
- Deurknoppen, staafmixers, andere apparaten; als je iets vast wil zetten draai je standaard eerst de verkeerde kant op. In de UK doen ze het allemaal andersom.
- Ze zijn in geheel Groot Brittanie nogal risico vermijdend. Pas op, kijk uit bordjes zie je overal. In het park kwam ik een bordje bij een vijver tegen waarop gewaarschuwd werd voor dun ijs (!).
- Oversteken en ervoor proberen te zorgen dat ik niet overreden word, behoort tot mijn dagelijkse uitdagingen hier
- Er zijn eekhoorns in de parken! (blijheid)

Groeten uit Glasgow!




The horse and the shitty job charm

A while ago, I think one and a half year, a good friend gave me a charm for my bracelet. She sent me a yin-yang charm and wrote me a message: ‘This is your shitty job charm. One day, when you do the work you truly want, you’ll look back and smile about it” As I roll the charm between my fingers, a gentle smile appears upon my face, knowing I am in a whole different place now.

It is March 14th. I am at the airport with my parents. We are sitting down for a drink and a sandwich before I’ll get on the plane. On the radio I hear James Blunt. ‘Goodbye my lover, goodbye my friend’ he sings at me. Perfect timing James, normally I hate your songs but today I can appreciate it. And then, the moment is there. I am called for boarding. We stand in the hallway and say our goodbyes. Saying goodbye is always a bit strange and difficult. I am not going far from home, yet I will be away. On the plane I chat with a friendly Scottisch man. He tells me that is possible to see the Northern lights from Dundee. He evokes my interest, I mean: a new obsession has been born.

And now I am here for a month already. I begin to settle down slowly, finding my way (No I didn’t eat Haggis yet and neither have I tried the other ‘local specialty’ deep fried Mars bar).

Back to the shitty job charm. I work for a company now that focusses on international volunteering as well as global education projects. One of these projects, in which I am involved, is about tackling intra Christian sectarianism. The conflicts are mostly centred around football, but the subject is much broader than that. In this project we deliver creative poster writing workshops in order to explore this topic and get the dialogue running. As an outcome we strife to get more tolerance between catholics and protestants. World peace! ;) The posters, as an output of this project, are going to be displayed in different venues across Glasgow in order to make them as visible as possible. The posters are meant to be thought provoking and inspirational.
Another project in which I am involved aims to get marginalized young people back on track by involving them in a series of trainings for active citizenship and some local volunteering. After that they have the chance to go on an international volunteering project. This project is about empowerment. I like that a lot because it has some synchronicities with the trainings I deliver for my own company as a career trainer.

Finally, at the end of May a group of international volunteers will arrive in Glasgow for a project about sustainable development. I am coordinating this project and will make it a fun three weeks for the volunteers.
The horse

Another charm on my bracelet is a horse. It was the first charm and I bought it as a present for myself. The horse symbolizes travel, movement, freedom and power. And that is why I am here. Breaking through all the patterns that I have built at home. Looking for new horizons. Adventure ahead of me. How often do you get the chance to go abroad, gain working experience on the budget of the European Union? Exactly. I had to take this chance. Where would the horse take me?

Scotland seems to be amazing. Savage nature, romantic castles and many unwalked paths. I live in Glasgow. Not the picturesque Edinburgh, but a more raw industrial city. Glasgow is known for it’s friendly people. And I have to say, that is true. People here are very friendly and helpful. They do have time for a chat, even when they are busy. A man carried my bag up the stairs when he saw me struggling with it, another person walked with me to show me the way. That is Glasgow. Also Glasgow is the wind. It is not really cold here, it’s just very very windy. The rain actually is ok. I bought a storm umbrella, and next I left it at home in Holland (…). But with my Happy Rainy Days coat I will survive the winter, ehm spring I mean. And when it is really getting nasty, I’ll go to a Greek Island in the sun! So you know ;)

Lastly, I would like to share with you some interesting things:

- You can recognise a true Scot by the absence of a coat on days warmer than 12 degrees celcius. They think 18 degrees is a heatwave.
- Drinking during the day? No problem!
- A sausageroll bread on the street a proper breakfast? In the place where I live, yes!
- Scotland’s national animal is unicorn. No wonder with all those myths and legends here
- The local drink ‘Irn Bru’ outsells Coca Cola. It is a fluor orange chemical drink that tastes like something that I know as Fernandes.
- People here seem to think that they are not part of Europe… for example: they have European visitor plugs.
- Door handles, hand blenders and other machines. If you want to turn or connect one part to the other, you will automatically turn the wrong way. In the UK, everything is reverse !
- They are quite risk avoiding here. Careful, Watch out! You’ll find the signs everywhere. In the park two weeks ago I saw a sign ‘careful thin ice (..)!
- Crossing the road and making sure that I don’t get hit by a car is one of my daily challenges here.
- There are squirrels in the park ! (happiness)